Çok plancı bir insanım ve hedeflerimde sapmalar olduğu zaman üzülüyorum. Neden mi çok plan yapıyorum? İşkolik bir insan olma ihtimalim çok yüksek, ama kendimi rahatlatacak formüllerim de var. Ne yapayım, başarılı olmak istiyorum. Hırs mı? Asla değil. Sadece ve sadece "AZİM". Rekabet ve kıskançlık mı? Asla ve asla değil. Başkasını kıskanan, başkasının ayağını kaydırmaya çalışan ve başkasının başarıları yüzünden kendini yiyen aptallardan değilim. İnsanın en büyük rakibi kendisidir. Başkasını kıskanmak ne saçma bir duygu ve ne mutlu ki bu duygu bende coşamıyor. Benim rakiplerim belli: Tembelliğim, kalbim, gençlik ihtiraslarım ve iyi niyetim. Başkasının kazandığı parayı kıskananları da asla anlayamıyorum. Para kazanmak elbette güzel, ama aşırı zengin olmayı asla istemiyorum. Ne yapayım, muvakkat dünyanın sefil lezzetlerine tapmak istemiyorum. Uygulamada aksaklıkların olabilir, ama niyetim bundan öte değil. Dürüstçe kazanılan para yeter de artar bile. Derviş olalım demiyorum, ama dünyanın kokuşan maddiyatına tapmayı istemiyorum. İtirazı olan mı var? Gidin ve çöplüklere bakın. İtirazım ve öfkem kendi zaaflarımadır.
Programlamaya adım atmaya karar verdim. Neden mi? Bilgisayar karşısında kilitlenip kalmak istemiyorum. Uzmanlık hedefim yok, ama derdime çare bulacak kadar çabalayacağım. QBasic en uygun başlangıç olacak gibi. Önce kendim temel oluşturmaya çalışacağım ve daha sonra sertifikalı programcılık kursuna iştirak edeceğim.
GÜNÜN SÖZÜ: "Ben denetçiye/müfettişe/murakıba ÜSTAT demem, eğer bilgisayar karşısında klitlenip kalıyorsa:)".
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder