Eskilerden 18...ÜNİVERSİTE YILLARINI ÖZLEMEK

Sahip olduğum özlemle yazıyorum bu satırları. İşte arkadaş, özledim üniversitede öğrenci olduğum yılları ve öğrenciliğimin geçtiği güzel şehir İzmir’i. O yıllar, şikâyet edip dururdum ve öğrenciliğin bir an önce bitmesi için dua ederdim, ama şimdi anlıyorum ki insan hayatının en güzel yılları üniversitede geçen yıllarmış. Sabahları kalkıp hazırlanmak, yarım yamalak kahvaltı yapmak, aceleyle otobüs durağına koşturmak, derslerin bitmesi için sabırsızlanmak, ders bitişinde arkadaşlarla takılmak, eve gelip yemek hazırlamak, akşamları ders çalışmamak için bin tane bahane bulmak, hava güzelse dışarıda gece olana kadar dolaşmak, arkadaşların evlerine uğramak ve hatta sınav geceleri telaşlı bir şekilde konuları yetiştirmeye çalışmak bile özlenirmiş.

Üniversite bitti ve sivil bir yaşantıya yelken açtık. En sevdiğimiz mekânlar, en değerli arkadaşlar uzak düştüler. Şimdi hepimiz bir yere dağıldık ve hayatı kazanma derdindeyiz. Allah’tan internet, MSN Messenger, cep telefonu gibi kolaylıklar varda birbirimizden kopmamaya çalışıyoruz. Bir şeyi itiraf etsem iyi olacak. Üniversite bitince, bir şey daha çok kimliğe bürünüyor: Yaşlanıyoruz ve ömrün en güzel yılları bitmeye adım attılar. Elbette öleceğiz, ama gençlikten vazgeçmek insana koyuyor.

İşte, insan özlemle anıyor geçmişi ve üniversite yıllarını. O yılların her anı özeldi ve yaşanmaya değerdi. Sabaha kadar yapılan muhabbetler, gece vakti hazırlanan yemekler, ardı ardına seyredilen filmler unutulmuyor. Aynı güzellikleri tekrardan yaşamak mümkün değil artık. Artık büyüdük, sırtımıza sosyal sorumluluklar yüklendi, €/$ ekseninde hayat sürmemiz gerektirildi. Üniversite yıllarıma, o yıllarda kalan Mustafa’ya ve arkadaşlara, o zamanların umutlarına ve üzüntülerine selamlar yolluyorum. Özledim sizleri…

20.07.2007