Halalarımdan birinin evine ait resimler... Şu aylarda bomboş bir ev; çünkü eniştem öldükten sonra kısmen boş kalan bir ev. Halam kışları İstanbul'da kalıyor ve yazın evine dönüyor. Garip halam, yaşlı halam ve canım halam... Eniştem ve aynı zamanda babamın amca oğlu olan Arif Amcam... Ah be enişte, Ekim 2004'te aramızdan ayrıldın. Seni amcam gibi severdim inan ki.
Ey şimdi bomboş olan halamın evi, o kadar çok hatırayı bünyende barındırıyorsun ki... Çocuktum, babam hayattaydı ve Cuma akşamları halamın evinde toplanırdık. Biz, diğer canım halalarım, kuzenlerim ve diğer akrabalar... Kalabalık bir aile meclisi, akraba çocukları ve birlikteliğin verdiği güç... O güzelim günleri özlememek mümkün mü?
Arif Amcamın eski bir resmini aşağıya ekliyorum. Kaybolan hatıralar ve gözümde tüten akrabalık bağları...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder